یا رب زغمش تا چند اشکم ز بصر آید / بنشسته سر راهش ، شاید ز سفر آید

 تا چند بنالم زار شب تا سحر از هجرش/ کوکب شِمُرم هر شب ، شاید که سحر آید

 هر دم که رخش بینم خواهم دگرش دیدن/ بازش نگرم شاید یک بار دگر آید

 از دیده نهان اما اندر دل من جایش/ او را طلبم هر شب شاید که ز در آید

با کس نتوانم گفت من راز درون خویش/ کز درد غم هجرش دل را چه به سر آید

می سوزم و می سازم از درد فراق اما/ تیر غم او بر دل افزون ز شمَر آید

 "حیران" به فغان تا کی با محنت و غم همدم/ یارب نظری کان شاه از پرده بدر آید...

 

نوشته شده در دوشنبه 92/2/16ساعت 9:30 صبح توسط در انتظارِ آفتاب نظرات ( ) |